دسته بندی مطالب
هنر و تاثیر آن بر سلامت ذهن
همه ما هنرمند نیستیم. ولی هرکس در حد توانایی اش با نقاشی، حکاکی، طراحی و از این قبیل کارهای هنری آشنایی دارد. تنها تفاوت اینجاست که عده‌ای نسبت به دیگران در این زمینه‌ها از استعداد ذاتی بیشتری برخوردارند. اما داشتن و یا نداشتن استعداد چندان مهم نیست. اگر از کار هنری لذت می‌برید، در انجام آن درنگ نکنید. قرار نیست حتما از اینکار درآمد کسب کنید و چنانچه مطمئن نیستید اینکار برایتان لذتی را به همراه داشته باشد باز هم به انجام آن مشغول شوید. نه تنها با انجام کار هنری احتمال می‌رود که مورد پسندتان واقع شود، بلکه ممکن است سلامت ذهن‌تان را نیز ارتقا بخشد. بله درست شنیدید، محققان ثابت کرده‌اند که پرداختن به کار هنری بر سلامت ذهن موثر است، در ادامه با سایت خانومانه همراه باشید:
۱- موسیقی و هنر بر روح و روان آدمی تاثیر گذار است. هنر می‌تواند سلامتی بیماران مبتلا به سرطان سینه را بهبود بخشد. طبق پژوهشی، هنر احساسات منفی را کاهش داده و نگرش مثبت را در انسان تقویت می‌کند.
۲- هنر با ایجاد یک نوع حواس پرتی، همچنین با افزایش خودآگاهی و ایجاد شبکه‌ای اجتماعی در افرادی با بیماری‌های مزمن، سلامت عمومی اشخاص را بهبود می‌بخشد.
۳- همچنین طبق پژوهشی که در سال ۲۰۱۶ توسط کایمال و همکارانش با عنوان کاهش سطح هورمون کورتیزول و عکس العمل شرکت کنندگان پس از هنر آفرینی صورت گرفت، مشخص گردید که هنر آفرینی صرف نظر از استعداد و تجربه می‌تواند به شکل قابل توجهی استرس را کاهش دهد.
اکتشافی که هم مایه شگفتی بود و هم آنکه چندان تعجبی را به همراه نداشت. جیرجیا کایمال بر این باور است که:
این یافته چندان مایه شگفتی نیست، چرا که این همان باور اصلی در هنر درمانی است: همه از خلاقیت بهره‌مند بوده و می‌توانند با حمایت دیگران هنرهای بصری خود را ابراز کنند. او در ادامه افزود: انتظار داشتم تاثیرات خلق هنر در آنهایی که از تجربه قبلی در این زمینه برخوردار بودند چشمگیرتر باشد.
در ادامه به بررسی یک آزمایش و نتایج حاصل از آن می‌پردازیم:
۳۹ دانشجو (۳۳ زن و ۶ مرد) بین سنین ۱۸ تا ۵۹ سال به عنوان قسمتی از آزمایش به کار گرفته شدند. این گروه ۳۹ نفری به چند طبقه تقسیم می‌شدند: ۱۸ دانشجو در هنرآفرینی از تجربه کمی برخوردار بودند، ۱۳ نفر کم و بیش آشنایی داشتند و ۸ نفر نیز از تجربه بالایی برخوردار بودند.
آزمایش طی جلسه‌ای یک ساعته به انجام رسید که ۱۵ دقیقه از آن صرف جمع آوری و تطابق اطلاعات قبل و بعد از آزمایش شد. ۴۵ دقیقه باقیمانده به هنر آفرینی توسط شرکت کنندگان اختصاص یافت. در این ابراز خلاقیت، عده‌ای بسیار حرفه‌ای عمل کردند، عده‌ای نیمه حرفه‌ای و تعدادی نیز آماتور بودند.
با استفاده از ۳ ابزار موجود (جداگانه و یا به صورت ترکیبی)، شرکت کنندگان به ایجاد یک جلوه هنری دلخواه پرداختند. یک درمانگر نیز در اتاق حضور داشت تا پاسخگوی سوالات احتمالی باشد. از بزاق شرکت کنندگان پیش از شروع جلسه و در پایان جلسه نمونه گیری شد تا سطح هورمون کورتیزول در هر یک از آنها سنجیده شود. هورمون کورتیزول یک نشانگر زیستی است که به استرس مرتبط است. هرچه این هورمون بیشتر ترشح شود، استرس بالاتر می‌رود و همینطور بالعکس.
نه تنها تحلیلی آماری صورت پذیرفت، بلکه در اتمام کار از شرکت کنندگان تقاضا گردید در رابطه با این تجربه چند خطی بنویسند. یک زن ۳۸ ساله آفریقای-آمریکایی در رابطه با تجربه خود اینگونه اظهار داشت:
“بسیار آرامبخش بود. بعد از حدود ۵ دقیقه از اضطراب درونی‌ام کاسته شد. نسبت به کارهایی که انجام نداده بودم و یا باید انجام می‌دادم احساس عقدگی کمتری داشتم. پرداختن به کار هنری به من اجازه داد تا درک درستی نسبت به امور پیدا کنم.”
نتایج:
پس از اتمام آزمایش، سطح هورمون کورتیزول به شکل قابل توجهی کاهش یافته بود. در حقیقت هورمون کورتیزول ۷۵ درصد از شرکت کنندگان تقلیل یافته بود. میزان هورمون کورتیزول بر اساس تجربه قبلی در هنر آفرینی، نوع وسیله به کار گرفته شده، نژاد و جنسیت متغیر نبود. تنها بر اساس سن و ساعت روز (آن هم بسیار کم) سطح این هورمون در بین شرکت کنندگان متغیر نشان داد.
پس از جلسه هنر آفرینی، میزان کاهش استرس جوانان نسبت به افراد مسن بیشتر بود. کامیال برای این موضوع نیز توضیح مختصری ارائه داد:
“به نظر من علت این امر آنست که جوان‌ترها هنوز به شکل توسعه یافته‌ای به دنبال یافتن راهی هستند تا با چالش‌ها و استرس‌های درونی خود کنار بیایند. این در حالی است که مسن‌ترها به خاطر تجربه بیشتر، استراتژی‌های بیشتری نسبت به جوانان برای حل مسئله در اختیار داشته و بهتر می‌توانند استرس خود را کنترل کنند.”
و در رابطه با ساعت روز، پژوهش اشاره‌ای دارد بر اینکه میزان استرس در صبح بیشتر بوده و کم‌کم با گذشت زمان از آغاز روز این استرس کمتر و کمتر می‌شود. می‌توان گفت که در حقیقت مردم در آغاز روز خود را برای یک روز پرمشغله آماده می‌کنند و این امر باعث می‌گردد تا خود را در انواع مختلف فعالیت‌ها درگیر سازند و در ادامه با گذشت زمان به سمت پایان روز، آنها خود را برای خواب آماده کرده و از این رو بر آسودگی خاطرشان افزوده می‌شود.
کامیال قصد دارد این پژوهش را ادامه داده و ارتباط بین کاهش استرس و خود ابرازی خلاقانه را در یک محیط درمانی کشف کند. او همچنین قصد دارد به تاثیر هنرهای بصری بر افراد سالمند و مراقبین‌شان نگاهی داشته باشد.
بعضی از ما ذاتا نسبت به دیگران با استعدادتر هستیم، ولی این موضوع حقیقتا از اهمیت بالایی برخوردار نیست. تنها برای لذت بردن به کار هنری پرداخته و از منافع بسیار آن آگاه گردید.
